تاثیر رویکرد برنامه ریزی ترکیبی (محوری و گروهی) بر میزان مهارت های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزان کلاس های چندپایه شهرستان پیرانشهر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه کردستان، ایران.

2 کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی دانشگاه پیام نور مرکز ارومیه، ایران.

چکیده

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رویکرد برنامه‌ریزی ترکیبی بر میزان مهارت‌های اجتماعی و پیشرفت‌‌تحصیلی ریاضی دانش‌آموزان کلاس‌های چندپایه شهرستان پیرانشهر انجام گرفت. روش پژوهش، شبه تجربی و از نوع طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل بود. با استفاده از نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، از دو گروه مدارس چندپایه بخش لاجان و مرکزی، دو دبستان به صورت تصادفی گزینش و نهایتاً از هر دبستان، دو کلاس دوره دوم که پایه ششم در آن قرار داشت انتخاب گردید. لذا نمونه‌های تحقیق شامل چهار کلاس (60 نفر) یعنی دو کلاس گروه آزمایشی و دو کلاس گروه کنترل می‌باشند. برای سنجش میزان رشد مهارت اجتماعی دانش‌آموزان از پرسشنامه محقق‌ساخته کرامتی (1381)، که روایی آن مورد تأیید متخصصان و پایایی بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 89/0 برآورد گردیده بود، استفاده شد. برای سنجش پیشرفت‌تحصیلی نیز از آزمون معلم‌ساخته درس ریاضی با 15 سؤال که برای پایه ششم ابتدایی طراحی شد، استفاده گردید. به‌منظور تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها، علاوه بر روش‌های آمار توصیفی، از روش آمار استنباطی (آنکوا) نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان مهارت اجتماعی و پیشرفت‌تحصیلی دانش‌آموزانی که با رویکرد برنامه‌ریزی ترکیبی به یادگیری پرداخته بودند، بیشتر از دانش‌آموزانی کلاسی بود که با رویکردهای معمول آموزش دیده بودند.

کلیدواژه‌ها