سازنده‌گرایی رویکردی به تدریس و یادگیری و مبتنی براین فرض است که یادگیری حاصل ساختن ذهن است و دانش آموزان با ترکیب و تطبیق اطلاعات جدید با یکدیگر و با آنچه قبلاً می‌دانسته اند، یاد می‌گیرند. این نظریه، بر ساخت دانش توسط دانش-آموزان به صورت انفرادی یا اجتماعی تاکید دارد، بنابراین تدریس در این رویکرد می‌بایست مشارکتی بوده و از تلقی آنها به عنوان امری بیرونی اجتناب گردد. از طرفی امروزه با توجه به تغییرات مهم در برنامه‌های درسی توجه‌ی بیش از پیشی را می‌طلبد که با لحاظ نمودن دیدگاه‌ها و رویکردهای نو دراین باره شاهد تغییرات در تمامیِ ابعاد اعم از تدریس معلمان، مشارکت دانش‌آموزان، پرورش روحیه نقد و... خواهیم بود. یکی از دروس حائز اهمیت و پرکاربرد این رویکرد در آموزش ریاضی می‌باشد که در تمامی پایه‌ها کاربرد دارد. لذا هدف این مقاله توضیح و تبیین نظریه سازنده گرایی بوده و سعی شده تا ضمن بیان مبانی فلسفی و روانشناختی این نظریه، دلالت‌های آن بر روش‌های تدریس و آموزش ریاضی تشریح نموده و با بررسی اجمالی برخی از روش‌های تدریس مرتبط با این دیدگاه، کاربرد این روش‌ها در نظام تعلیم و تربیت و بویژه تدریس ریاضی بیان گردد .
)