گروه روان شناسی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889-14665، تهران، ایران
چکیده
هدف این تحقیق تعیین نقش خودپنداره ی تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان متوسطه دوره دوم بود. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات رابطه ای است. نمونه آماری عبارت از 255 نفر است که به صورت تصادفی خوشه ای از بین دانش آموزان مدارس متوسطه دوم ناحیه 5 شهر تبریز انتخاب شدند. دانش آموزان به وسیله پرسشنامه های خودپنداره‌ی تحصیلی لی‌یو و وانگ و پرسشنامه‌ی خودکارآمدی ریاضی بتز و هاکت مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که بین خرده مقیاس های خودپنداره ی تحصیلی و خودکارآمدی ریاضی در دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد (001/0P>). خرده مقیاس های خودپنداره تحصیلی می توانند 18 درصد تغییرات را در خودکارآمدی ریاضی پیش بینی کنند. در بین دو متغیر پیش‌بین، اعتماد تحصیلی قدرت پیش‌بینی بالاتری دارد. نتایج این تحقیق اهمیت توجه به خودپنداره تحصیلی را در ارتقای خودکارآمدی دانش آموزان خاطرنشان می‌سازد.
واحدی, حسین, & اقبالی, علی. (1403). نقش خودپنداره ی تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان متوسطه دوره دوم. پویش در آموزش علوم پایه, 10(36), 15-23.
MLA
حسین واحدی; علی اقبالی. "نقش خودپنداره ی تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان متوسطه دوره دوم", پویش در آموزش علوم پایه, 10, 36, 1403, 15-23.
HARVARD
واحدی, حسین, اقبالی, علی. (1403). 'نقش خودپنداره ی تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان متوسطه دوره دوم', پویش در آموزش علوم پایه, 10(36), pp. 15-23.
VANCOUVER
واحدی, حسین, اقبالی, علی. نقش خودپنداره ی تحصیلی در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان متوسطه دوره دوم. پویش در آموزش علوم پایه, 1403; 10(36): 15-23.
)